پایگاه خبری لقمه: در سال‌هایی که ایران برای جذب گردشگر تلاش می‌کند تا چهره‌ای حرفه‌ای‌تر و مدرن‌تر از خود به جهان نشان دهد، یکی از نقاط کور این تلاش‌ها بی‌تردید نبود یک نظام استاندارد برای رده‌بندی رستوران‌ها و مراکز پذیرایی است؛ مسأله‌ای که نه تنها در کیفیت تجربه گردشگران، بلکه در رضایت خود شهروندان نیز تأثیر مستقیم دارد.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری
لقمه، در شهری که هر روز یک رستوران جدید با دکورهای آنچنانی و منوهای پر زرق و برق افتتاح می‌شود، تنها یک سؤال مهم بی‌پاسخ می‌ماند: واقعاً کدام رستوران‌ها شایسته اعتماد و امتحان کردن هستند؟ پاسخ این سؤال، در کشوری که هنوز نظام رده‌بندی رسمی رستوران ندارد، گم شده در میان تبلیغات رنگارنگ و توصیه‌های سفارشی اینفلوئنسرهاست.
از «میچلن» تا «تریپ‌ادوایزر»: دیگران چگونه اعتبار می‌سازند؟
در بسیاری از کشورهای جهان، رده‌بندی رستوران‌ها بر اساس معیارهای دقیق و استانداردی مانند کیفیت غذا، نحوه سرویس‌دهی، بهداشت، فضای محیط و قیمت‌گذاری انجام می‌شود. نهادهایی مانند ستاره‌های میچلن در فرانسه یا امتیازدهی‌های معتبر «تریپ‌ادوایزر» و «زوماتو» در کشورهای دیگر، نه تنها رستوران‌ها را ملزم به ارتقاء کیفیت کرده‌اند، بلکه به مرجع تصمیم‌گیری برای گردشگران و حتی شهروندان بومی تبدیل شده‌اند. این نظام‌های ارزیابی، باعث ایجاد رقابت سالم، شفافیت در خدمات، و افزایش اعتماد عمومی شده‌اند.
در ایران چه خبر است؟
در کشور ما اما، معیار مشخصی برای رده‌بندی رستوران‌ها وجود ندارد. هیچ سازمان یا مرجع تخصصی مستقلی وجود ندارد که کیفیت رستوران‌ها را به‌صورت دقیق و قابل استناد ارزیابی و منتشر کند. در نبود این نظام ارزیابی، اغلب مردم مجبورند به توصیه‌های دوستان، سلیقه‌های اینفلوئنسرها یا تبلیغات رنگارنگ در فضای مجازی اتکا کنند؛ که این، خود زمینه‌ساز سردرگمی، نارضایتی و حتی تجربه‌های ناخوشایند می‌شود.
پیامدهای نبود نظام رتبه‌بندی
نبود یک چارچوب مشخص و حرفه‌ای در رده‌بندی رستوران‌ها، چند پیامد مهم دارد:
بی‌اعتمادی مردم به کیفیت و قیمت‌ها
کاهش انگیزه صاحبان کسب‌وکار برای بهبود خدمات
شکل‌گیری رقابت ناسالم و ناعادلانه
سردرگمی گردشگران داخلی و خارجی در انتخاب مقصد غذایی
در شرایطی که گردشگری غذا یکی از مهم‌ترین شاخه‌های نوظهور صنعت توریسم در جهان است، ایران با تنوع غذایی بی‌نظیرش هنوز نتوانسته در این بازار نقش‌آفرینی کند.
چه باید کرد؟
اکنون زمان آن فرا رسیده که نهادهای گردشگری، بهداشت، صنف رستوران‌داران، رسانه‌های تخصصی و استارتاپ‌های فعال در حوزه غذا، همگی دست به دست دهند و سامانه‌ای ملی و حرفه‌ای برای ارزیابی رستوران‌ها راه‌اندازی کنند. چنین سامانه‌ای می‌تواند با مشارکت کارشناسان حوزه غذا، خبرنگاران تخصصی، جامعه داوطلبان حرفه‌ای و با اتکا به نظرسنجی‌های واقعی و علمی، اعتبار لازم را برای هدایت سلیقه عمومی به‌دست آورد.
نقش رسانه‌های تخصصی؛ از تبلیغ تا تحول
در این میان، پلتفرم‌ها و رسانه‌های دیجیتال داخلی نیز نقشی کلیدی دارند. سامانه‌هایی مانند «دیجی‌فود»، «اسنپ‌فود»، «فیدیلیو» و همچنین پایگاه خبری تخصصی
لقمه،، اگر از چارچوب صرفاً تبلیغ‌محور فاصله بگیرند و به سمت تحلیل‌های بی‌طرفانه، داده‌محور و بر پایه شاخص‌های کیفی واقعی بروند، می‌توانند مرجع انتخاب عمومی در کشور شوند و به ارتقاء کیفیت کلی خدمات غذایی کمک کنند.
وقت آن رسیده ایران خوشمزه‌تر شود
ایران با تنوع اقلیمی، فرهنگ غذایی گسترده و میراث آشپزی غنی، مستعد تبدیل‌شدن به یکی از قطب‌های گردشگری غذایی منطقه است. اما تا زمانی که رده‌بندی شفاف، حرفه‌ای و قابل‌اعتماد در این حوزه شکل نگیرد، پتانسیل‌های بزرگی مانند سفره ایرانی، زیر سایه بی‌نظمی و تبلیغات گم می‌شوند.
وقت آن رسیده که ایران، نه فقط با آثار تاریخی، بلکه با غذاهایش هم در جهان بدرخشد.